آکنه یک بیماری شایع است که این بیماری توسط عوامل متعددی از جمله فعالیت Propionibacterium acnes ، افزایش تولید سبوم ، تحرک آندوژنیک بیش از حد فولیکولی ، پاسخ التهابی لنفوسیت ماکروفاژ و نوتروفیل و فعال شدن سیتوکین ایجاد می گردد. ضایعات التهابی آکنه می تواند منجر به زخم های دائمی شود. اسکار های آکنه را می توان به سه نوع مختلف طبقه بندی کرد: اسکار آتروفیک ، هیپرتروفیک یا کلوئیدی. 

شایع ترین نوع اسکار ، اسکار آتروفیک است. این نوع اسکار یک عارضه ی ناگوار و دائمی آکنه ی ولگاریس است. به دلیل شیوع بالای این نوع اسکار پوستی ، تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا و چالش درمانی برای متخصصان پوست دارد. پاتوژنز اسکار آتروفیک آکنه به احتمال زیاد به واسطه های التهابی و تخریب آنزیمی فیبرهای کلاژن و چربی زیرجلدی مربوط می شود. درمان های متعددی برای کاهش ظاهر اسکار در دسترس هستند اما درمان قطعی آن هنوز یک چالش برای متخصصان پوست می باشد. درمان اسکار آکنه باید به صورت جداگانه برای هر بیمار بسته به نوع اسکار موجود انجام شود.